Live Report | Pain Of Salvation, Nicosia-Cyprus, 06 January 2011

Το τέλειο στοιχείο…
Αψογη η εμφάνιση των Pain Of Salvation στη Λευκωσία

Αφωνο άφησαν το κυπριακό κοινό oι Σουηδοί Pain of Salvation το βράδυ της 6ης Ιανουαρίου στην πρώτη τους συναυλιακή εμφάνιση στο νησί μας, κάνοντας πράξη τον τίτλο του κλασικού τους κομματιού The Perfect Element (Το τέλειο στοιχείο). Ενα πρόγραμμα γεμάτο καταπληκτικά τραγούδια, πειραματισμούς και εκπλήξεις και ήχο γεμάτο, με εξαίρεση κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα που δεν πτόησαν το σουηδικό metal συγκρότημα από το να αποδώσει άψογα τα κομμάτια που επέλεξαν να παρουσιάσουν στη Λευκωσία. Συγκλονιστικές ερμηνείες στη φωνή από τον Daniel Gildenlow, όπως πάντα συνοδευόταν από τα φωνητικά και των υπολοίπων. Ο ίδιος δεν υστέρησε ούτε στην κιθάρα, η οποία έδενε τέλεια με την εξάχορδη του Johan Hallgren. Δίπλα τους στη σκηνή του Pavillion ο μπασίστας που τους ακολουθεί στις περιοδείες τους, Per Schelander ενώ πιο πίσω ήταν στα πλήκτρα ο Fredrik Hermansson και ο Γάλλος της παρέας, ο Leo Margarit στα ντραμς. Το πρόγραμμά τους κάλυψε σχεδόν όλη τη δισκογραφία τους με εξαίρεση δυστυχώς το τεράστιο One Hour by the Concrete Lake του 1998. Και εάν αρχικά το κοινό ήταν μουδιασμένο αφού όπως φάνηκε ήταν μοιρασμένο σε οπαδούς των Σουηδών και σε μη, στη συνέχεια οι Pain of Salvation τούς κέρδισαν όλους με το σπαθί τους και κρίνοντας από την αποθέωση στο τέλος της συναυλίας, κέρδισαν αρκετούς νέους φίλους στην Κύπρο. 

Αψογη ήταν η διοργάνωση της συναυλίας και παρά την ικανοποιητική προσέλευση, θα ήταν καλύτερα εάν οι Κύπριοι ροκάδες-μεταλλάδες που συχνά μεμψιμοιρούν για τη συναυλιακή «ξηρασία» στην πατρίδα μας, τιμούσαν αυτή την προσπάθεια και γέμιζαν το χώρο. Εάν μη τι άλλο, ακόμη και εάν δεν ήταν οπαδοί των Pain Of Salvation για να στηρίξουν τέτοιες προσπάθειες και να ενθαρρύνουν ανάλογες καθόδους συγκροτημάτων στο νησί.

Τη βραδιά άνοιξαν οι Enstro από την Ελλάδα με υλικό από τον επερχόμενο πρώτο δίσκο τους και παρά το μούδιασμα του κόσμου κατάφεραν στο τέλος να αποσπάσουν το χειροκρότημα των παρευρισκομένων. Με την απόσυρσή τους από τη σκηνή μετά από ένα μισάωρο πρόγραμμα, η αναμονή για τους Σουηδούς ξεκίνησε. Λίγη ώρα αργότερα, το άκουσμα του Remedy Lane από τα ηχεία του Pavillion προανήγγειλε την είσοδο των Pain Of Salvation στη σκηνή. Λίγο αργότερα οι τέσσερις Σουηδοί και ο Γάλλος ντράμερ τους ήταν έτοιμοι να εξαπολύσουν τη μουσική τους στο κυπριακό κοινό. Ο Daniel δεν πτοήθηκε από το πρόβλημα στο μικρόφωνο στην αρχή της συναυλίας και μάλιστα απάντησε σε μια «φωνή» από το κοινό που του είπε «καλωσόρισες στην Κύπρο» με το «αυτά συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο», «σπάζοντας» την αντίληψή μας ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου… Η αλλαγή του μικροφώνου διόρθωσε την κατάσταση και το έγχορδο τρίο, ξυπόλυτοι επί σκηνής μαζί με τον ντράμερ και τον πληκτρά ανυψωμένους στο πίσω μέρος της σκηνής έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, στην πρώτη τους συναυλία επί κυπριακού εδάφους.

Μουσική πανδαισία

Η μουσική επέλαση των Pain of Salvation ξεκίνησε με τα Of Two Beginnings/Ending Theme από το δίσκο Remedy Lane του 2002, ενώ στη συνέχεια είχαμε τη χαρά να ακούσουμε το People Passing By από τον πρώτο δίσκο του συγκροτήματος Entropia (1997). Ακολούθησε κάτι καινούριο, το Linoleum από το πρόσφατο Road Salt I (2010) και κάτι κλασικό, το Ashes από το The Perfect Element I (2000). O Daniel με το γνωστό του χιούμορ μάς «εξήγησε» ότι η ορχήστρα που τους συνόδευε ζωντανά το 2004 θα ερχόταν στην Κύπρο, αλλά τους «έπιασαν στα πράσα» σε αεροδρόμιο της Σουηδίας με «όπλα». Το μόνο σίγουρο και αληθές ήταν ότι το επόμενο κομμάτι θα ήταν από το αριστούργημα Be του 2004 με προηχογραφημένη την ορχήστρα και αυτό που πήραμε ήταν το μακροσκελές Diffidentia (Breaching the Core). Τα φώτα έκλεισαν και από τα ηχεία ακούστηκε το προηχογραφημένο Welcome to Entropia ανοίγοντας το δρόμο για το δεύτερο κομμάτι της βραδιάς από το ντεμπούτο δίσκο των Pain of Salvation. To Winning a War ήταν η επιλογή του συγκροτήματος που στη συνέχεια σε μια κίνηση αντίθεσης έπαιξε το No Way από τον τελευταίο τους δίσκο Road Salt I και μάλιστα σε μια διευρυμένη σε σχέση με το δίσκο εκτέλεση. 

Για τους γνώστες της Eurovision…
Με το δικό του τρόπο και χιούμορ, ο Daniel μάς προετοίμασε για το επόμενο κομμάτι που και αυτό ήταν από το τελευταίο δισκογραφικό τους έργο. «Γνωρίζεται την Eurovision;» ρώτησε το κοινό, δηλώνοντας στους γνωρίζοντες ότι αυτό που θα ακολουθούσε θα ήταν το Road Salt, με το οποίο το συγκρότημα είχε συμμετάσχει στα σουηδικά προκριματικά για την Eurovision, προκαλώντας αντιδράσεις ανάμεσα στους οπαδούς τους.

Κατάθεση ψυχής
Τα φώτα έσβησαν ξανά, με την προηχογραφημένη ακρόαση του Of Dust από το Road Salt I να μας «ξεγελά» για την επόμενη επιλογή του συγκροτήματος που τελικά ήταν το Kingdom of Loss από το δίσκο Scarsick (2007). Ενα τραγούδι όπου ο αφηγηματικός Daniel κατέθεσε ψυχή για το σημερινό κόσμο όπου όλα είναι προς πώληση συμπεριλαμβανομένου του πολέμου και του φόβου. Ενα τραγούδι "κατηγορώ" για τον άκρατο καταναλωτισμό της κοινωνίας τού σήμερα και τη συνοδευόμενη ανοχή των πολιτών σε αυτά που τους πλασάρονται. Tο τέλος του κομματιού βρήκε τον Daniel να ξεσηκώνει τις αντιδράσεις του κοινού προαναγγέλλοντας ότι το επόμενο θα ήταν το τελευταίο τραγούδι της βραδιάς. Ουδέν αναληθέστερον. Ακόμη και εάν γνωρίζαμε ότι θα ερχόταν το καθιερωμένο encore, δεν το περιμέναμε τόσο εκτεταμένο και «πλούσιο». Πάντως το τελευταίο κομμάτι της «κανονικής διάρκειας» της συναυλίας δεν ήταν άλλο από το Falling/The Perfect Element από το ομώνυμο αριστούργημα του 2000. Για πέραν από ένα δεκαπεντάλεπτο, οι Pain Of Salvation ξεσήκωσαν το κοινό με τον Daniel να καλεί τον κόσμο να συμμετέχει στο τέλος με ρυθμικά «κτυπήματα» και εάν μπορούσαν να το έκαναν και στο ρυθμό του τραγουδιού…

Φόρος τιμής στον Dio
Οι Σουηδοί εγκατέλειψαν προσωρινά τη σκηνή για να ακολουθήσει η απαίτηση του κοινού να επιστρέψουν, κάτι που και ασφαλώς έγινε. Είναι γνωστό ότι οι Pain Of Salvation διανθίζουν τις συναυλίες τους με διασκευές, αλλά ήταν πραγματικά έκπληξη η επιλογή τους για τη συναυλία στη Λευκωσία, αφού δεν περιορίστηκαν στις «γνωστές» τους επιλογές. Το πρώτο άκουσμα γνωστό, αλλά είπαμε δεν μπορεί. Τελικά ήταν το All the Fools Sailed Away του Dio που ξεσήκωσε τους πιο «κλασικούς» στο κοινό. Προφανώς ήταν ο φόρος τιμής που επέλεξαν οι Σουηδοί να αποδώσουν στον μεγάλο εκλιπόντα που άφησε με το θάνατό του το 2010 πιο φτωχή την παγκόσμια metal σκηνή. Παρόλα αυτά τελικά το τραγούδι ήταν μόνο η αρχή αφού οι Pain Of Salvation μάς επιφύλαξαν ακόμη δύο τραγούδια του Dio. Μάλιστα για το Don’t Talk to Strangers είχαμε μια εσωτερική αλλαγή στη σύνθεση της ομάδας, αφού τα ηνία του μικροφώνου ανέλαβε ο ντράμερ Leo Margarit με τον Daniel να μετακινείται στα ντραμς και να μας αποδεικνύει ότι πέραν από την κιθάρα και το μπάσο που χειρίζεται στις στούντιο ηχογραφήσεις, θα μπορούσε να διαπρέψει και σαν ντράμερ! Η αλλαγή ήταν προσωρινή και η επιστροφή του Daniel στο μικρόφωνο είχε μια ακόμα μια έκπληξη.

Γνωρίζαμε ότι και το επόμενο κομμάτι θα ήταν διασκευή στον Dio, αλλά αυτό που ακούγαμε δεν θύμιζε κάτι στην αρχή. Και πώς να θυμίζει αφού το συγκρότημα, επιβεβαιώνοντας τη δήλωση του Daniel στην πρόσφατή του συνέντευξη στη «Χαραυγή» ότι οι Pain Of Salvation είναι ένα «ανοικτό δωμάτιο πειραματισμού» έκαναν το Holy Diver αγνώριστο από μουσικής άποψης. Σε μια εκτέλεση του κλασικού ύμνου του Dio σε easy listening, jazzy με πολυφωνίες και ένα reggae κόψιμο με τον Daniel να μιμείται τον Bob Marley, οι Σουηδοί ξάφνιασαν πραγματικά το κοινό, αφού στην τελική, οι στίχοι ήταν που σε παρέπεμπαν στο Holy Diver… Το συγκρότημα έφυγε για άλλη μια φορά από τη σκηνή στο τέλος του τραγουδιού για να επιστρέψει εν μέσω επευφημιών από τον κόσμο για ένα δεύτερο encore.

Γνωστοί οι Σουηδοί για το χιούμορ τους, προανήγγειλαν διασκευή της Bonnie Tyler, με τον Daniel μάλιστα να βγάζει μια κραυγή από το “I need a hero”… O πειραματισμός για εκείνη τη βραδιά όμως δεν έφθασε μέχρι αυτό το σημείο και ο Daniel ζήτησε από όλους τους παρευρισκομένους να καθίσουν χάμω για το επόμενο τραγούδι. Εποπτεύοντας την πραγματοποίηση της επιθυμίας του, ο ίδιος και το συγκρότημα κάθισαν και αυτοί επί σκηνής και αυτό που ακολούθησε ήταν μια μαγευτική διασκευή στο Hallelujah του Leonard Cohen με τους αναπτήρες να βγαίνουν μετά από την παράκληση του ηγέτη των Pain Of Salvation.

O Daniel ακολούθως μας προανήγγειλε ότι το επόμενο τραγούδι θα ήταν πραγματικά το τελευταίο και αυτή τη φορά μάς έπεισε.

Πήρε παρακλήσεις από το κοινό και αφού όπως είπε «από ό,τι καταλαβαίνω το Nightmist είναι αγαπημένο εδώ στην Κύπρο», οι Σουηδοί μας αποχαιρέτισαν με ένα ακόμη τραγούδι από το ντεμπούτο τους Entropia. Οπως και στην αρχή έτσι και στο τέλος της συναυλίας «χτύπησαν» τα τεχνικά προβλήματα με την κιθάρα του Daniel αυτή τη φορά να παρουσιάζει πρόβλημα.Απτόητοι ήταν όμως οι Pain Of Salvation, με αποτέλεσμα να παίξει σε άλλη πεντάχορδη κιθάρα και να χρειάζεται στο μέσο του Nightmist να την «ξανακουρδίσει» για να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Νικόλας Νικόλα 

(ΧΑΡΑΥΓΗ)