Interview | MIDNIGHT (US) - The passion and the origins of the band (May 2025)

⬇️Scroll down for English

---

Το Cyprus Butterfly είναι η μεγαλύτερη Ρωσόγλωσση ενημερωτική σελίδα στην Κύπρο για τους κάτοικους Ρωσίας στο νησί μας. Επί ευκαιρίας της επερχόμενης συναυλίας των Αμερικανών MIDNIGHT την Τετάρτη 28 Μαίου 2025, ο Άλεξ Λάριν πραγματοποίησε αποκλειστική συνέντευξη στον Athenar, τον ίδιο τον δημιουργό του σχήματος. Πάτα εδώ και δες την αυθεντική γραφή της συνέντευξης στα Ρώσικα.

Ελληνικά

Διαβάστε τη μεταφρασμένη έκδοση στα Ελληνικά (παρακάτω και στα Αγγλικά):



Midnight στη Λευκωσία! Πάθος, μέγιστη ενέργεια και επανάσταση! H Aμερικανική metal μπάντα από το Κλίβελαντ, ιδρύθηκε από τον πολυταλαντούχο Ather (Athenar). Το στιλ του σχήματος είναι ένα εκρηκτικό κοκτέιλ από black metal, speed metal, punk και ακατέργαστο rock 'n' roll. Η μπάντα είναι γνωστή για τον επιθετικό της ήχο, τους προκλητικούς στίχους και το σήμα κατατεθέν της – τα μέλη εμφανίζονται με μαύρες μάσκες, δημιουργώντας ατμόσφαιρα μυστηρίου και αναρχίας. Κάθε συναυλία είναι ένα αυθόρμητο σόου, όπου η στιγμή, και όχι η προγραμματισμένη λίστα τραγουδιών, καθορίζει το τι θα συμβεί.

Η μουσική των Midnight είναι για όσους νοσταλγούνε τις εποχές που το metal ήταν τολμηρό, επικίνδυνο και διασκεδαστικό.

Άλεξ: «Γεια σου! Χαίρομαι που τελικά επικοινωνήσαμε. Πρώτη ερώτηση: γιατί οι Midnight είναι έργο ενός μόνο καλλιτέχνη; Σήμερα αυτό είναι αρκετά ασυνήθιστο. Συνήθως, όταν ακούμε για one-man band, μιλάμε για καταθλιπτικό black metal. Γιατί αποφάσισες να κάνεις τα πάντα μόνος σου;»

Ather: «Από την αρχή είχα μια ξεκάθαρη ιδέα για το τι ήθελα να πετύχω στη μουσική. Ήξερα πως δεν θα μπορούσα να το πραγματοποιήσω παίζοντας με άλλους. Όταν είσαι μόνος, όλα εξαρτώνται αποκλειστικά από εσένα. Είσαι πλήρως ελεύθερος. Αυτό μου άρεσε. Δεν ήθελα να είμαι μέλος μιας μπάντας. Αυτό δε σημαίνει πως έχω αντίθεση με τις συνεργασίες, απλώς αισθανόμουν πιο άνετα ως μοναδικός καλλιτέχνης. Αυτό προσδίδει μια ιδιαίτερη ειλικρίνεια – ακόμα κι αν ο ήχος δεν είναι εντελώς τέλειος, φαίνεται αυθεντικός.»

Άλεξ: «Και πώς διεξάγονται οι ζωντανές εμφανίσεις; Οι υπόλοιποι μουσικοί προσθέτουν κάτι δικό τους;»

Ather: «Φυσικά, στις ζωντανές εμφανίσεις παίζουν και άλλοι μουσικοί, κάποιοι από τους οποίους είναι πολύ πιο τεχνικά επιδέξιοι από εμένα. Όμως, το κρίσιμο είναι να διατηρηθεί ο αυθεντικός ήχος. Δεν πρόκειται για αυτοσχεδιασμό ή τζαζ. Τα τραγούδια έχουν δομή, διαθέτουν ρίφες που είναι ουσιαστικές. Ναι, μπορούν να προσφέρουν το δικό τους στίγμα, αλλά εντός του πλαισίου που υπάρχει στην ηχογράφηση. Είναι σαν ποπ μουσική μέσα σε μεταλλική θήκη – απλά, κολλητικά κομμάτια που πρέπει να αναπαράγονται ακριβώς.»

Άλεξ: «Στην αρχή της καριέρας σου κυκλοφόρησες πολλά EP – ήταν πάρα πολλά. Γιατί επέλεξες αυτό το πλάνο; Και μετά ξαφνικά μεταπήδησες σε ολοκληρωμένα άλμπουμ;»

Ather: «Πάντα ήμουν ένας λάτρης της παλαιάς σχολής – όταν οι metal μπάντες κυκλοφορούσαν 7-inch δίσκους με δύο κομμάτια. Και αυτά τα δύο κομμάτια ήταν απλά καταρρακωτικά. Σε αυτά υπήρχε κάτι ιδιαίτερο: συγκεντρώνεις όλη την προσοχή μόνο σε δύο τραγούδια. Ακολούθησα αυτή τη φιλοσοφία για πολύ καιρό. Αλλά, σε κάποιο σημείο, κατάλαβα ότι μπορούσα να δοκιμάσω και ένα LP – απλώς ήθελα να δημιουργήσω κάτι μεγαλύτερο, πιο σύνθετο. Ήταν μια πρόκληση για τον εαυτό μου.»

Άλεξ: «Μίλησέ μας λίγο για τη metal σκηνή του Κλίβελαντ. Ακόμη έχεις και ένα τραγούδι πάνω σε αυτό – "Cleveland Metal" στο νέο σου άλμπουμ Steel, Rust and Disgust (2025). Όλοι γνωρίζουν για τη σκηνή της Νέας Υόρκης ή, για παράδειγμα, του Λος Άντζελες, ή ακόμα και για τους γειτονικούς από το Όχιο, όπως οι Chimera και Necrofagia, αλλά σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό για το Κλίβελαντ.»

Ather: «Το Κλίβελαντ είναι μια εργατική βιομηχανική πόλη. Σαν το Ντιτρόιτ, το Μπάφελο ή το Πίτσμπουργκ. Όλα εδώ διαπνέονται από τη μυρωδιά των εργοστασίων, του ατσαλιού και της καθημερινής κόπωσης. Αυτό επηρεάζει τη μουσική. Όταν μεγαλώνεις σε ένα τέτοιο μέρος, σε διαμορφώνει. Υπήρξε πάντα η δική του σκηνή, η δική του ατμόσφαιρα. Ιδιαίτερα τη δεκαετία του '80. Δεν ανήκαμε στο λαμπερό show business. Εδώ η μουσική ήταν ακατέργαστη, θυμωμένη και πραγματική. Δεν ήταν πάντα όμορφη, αλλά αυτό ήταν το ουσιώδες του Κλίβελαντ.»

Άλεξ: «Οι στίχοι σου είναι επαναστατικοί και άγριοι. Για κάποιους ακούγονται σαν μανιφέστο, αλλά μου φαίνεται πως φέρουν και μια δόση ειρωνείας. Εσύ πως το βλέπεις;»

Ather: «Δεν μπορώ να γράψω για πράγματα που δεν γνωρίζω. Πάντα με ενδιέφερε όχι μόνο τι λέγεται, αλλά κυρίως πώς το λέγεις. Με γοητεύει ο ήχος των λέξεων, ο ρυθμός τους, ο τρόπος που βγαίνουν από το στόμα. Ναι, μπορεί κάποιος να το αντιληφθεί ως μανιφέστο, ενώ άλλος να το δει σαν σαρκασμό. Απλώς προσπαθώ να είμαι ειλικρινής. Μερικές φορές είναι σκληρό, μερικές φορές αστείο, μερικές φορές περίεργο – όπως είναι και η ζωή. Είναι μια ανάδειξη της πραγματικότητας, χωρίς περιττές επεξεργασίες.»

Άλεξ: «Το βίντεο του "Szex Witchery" είναι ανεπανάληπτα δυναμικό, γεμάτο απίστευτη ενέργεια. Άκουσα ότι υπάρχει και μουσείο για τις μάγισσες στο Κλίβελαντ. Το έχεις επισκεφθεί;»



Ather: «Ναι, το έχω επισκεφθεί. Είναι ένα πολύ ενδιαφέρον μέρος. Ο άνθρωπος που εργάζεται εκεί ξέρει πραγματικά περί τίνος πρόκειται. Είναι δύσκολο να βρεις διαθέσιμο χώρο στάθμευσης, αλλά το ίδιο το μουσείο είναι σπουδαίο. Είναι δροσιστικό να βλέπεις ότι στο Κλίβελαντ υπάρχουν τέτοιοι μη συμβατικοί χώροι.»

Άλεξ: «Η μάσκα σου έχει καταστεί το σήμα κατατεθέν σου. Αλλά γιατί την φοράς; Είναι θέμα ανωνυμίας, μυστικισμού ή απλώς θέμα στυλ;»

Ather: «Στο metal υπάρχει πάντα ένα οπτικό στοιχείο. Ακόμα κι αν ισχυρίζεσαι πως δεν δίνεις σημασία στην εικόνα, από μόνος σου τη δημιουργείς. Απλώς ήθελα να προσθέσω κάτι που τραβάει την προσοχή, χωρίς όμως να την αποσπά από τη μουσική. Η μάσκα αποτελεί μέρος της σκηνής, μέρος της ενέργειας, και ταυτόχρονα με βοηθά να αποσυμπιεστώ από την προσωπική μου ταυτότητα. Δεν θέλω το βλέμμα να εστιάζεται στο πρόσωπό μου – ας είναι στο ήχο, στη δράση, στη τρέλα του τι συμβαίνει.»

Άλεξ: «Όταν ακούω Midnight, μου θυμίζει τα '90 – όχι μόνο λόγω του ήχου, αλλά λόγω της διάθεσης: κάτι ακατέργαστο, επιθετικό, τολμηρό. Σήμερα, όμως, μου φαίνεται ότι η μεταλλική σκηνή έχει γίνει υπερβολικά σοβαρή και ακόμα και βαρετή. Συμφωνείς;»

Ather: «Απόλυτα, η σύγχρονη μεταλλική σκηνή είναι εξαιρετικά βαρετή! Στην αρχή, όλα ήταν άγρια και φρέσκα. Οι μουσικοί μόλις ξεκινούσαν, δεν υπήρχαν κανόνες, όλοι πειραματίζονταν. Τώρα όμως, όλα είναι περιορισμένα από αυστηρό πλαίσιο. Έχουν εμφανιστεί πάρα πολλά κλισέ. Πολλές νεαρές μπάντες απλώς μιμούνται αυτό που έχει ήδη υπάρξει. Το metal κάποτε ήταν μια έκρηξη, ήταν ελευθερία. Τώρα μοιάζει συχνά με ένα μαθηματικό πρόβλημα. Πού είναι το κίνητρο; Πού είναι η βρωμιά; Πού είναι η απόλαυση; Θέλω να επαναφέρω αυτήν την αίσθηση στη μουσική.»



Άλεξ: «Ας μιλήσουμε ξανά για τους στίχους σου. Για μένα, είναι αρκετά χαοτικοί και γεμάτοι από τεράστια ενέργεια. Είναι σαν ο ίδιος ο Διάβολος να ρίχνει μερικές λέξεις σε ένα ChatGPT και να του λέει: "Δημιούργησε τους στίχους του πιο κακόφωρου τραγουδιού στον Κόλαση!" Από πού αντλείς την έμπνευση για όλη αυτή την τρέλα;»

Ather: «Όλα εξελίχθηκαν φυσικά. Στην ουσία – λειτουργεί απλά ο εγκέφαλός μου. Λειτουργεί σαν ενός 12χρονου αγοριού. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, αλλά έτσι είναι τα πράγματα. Μεγάλωσα σε ένα αρκετά σκοτεινό μέρος. Ο καιρός ήταν σχεδόν πάντα μουντός, καταθλιπτικός – είτε ήταν καλοκαίρι είτε χειμώνας. Όλα ήταν γκρι, βροχερά. Αυτή η ατμόσφαιρα με επηρέασε και έμεινε μέσα μου. Είναι μέρος του ποιός είμαι.»

Άλεξ: «Άκουσα ότι κυκλοφόρησες και έναν καφέ υπό την επωνυμία Midnight – "Complete and Total Darkness Rose Coffee". Γιατί καφές;»

Ather: «Ναι, συνέβη αυτό πριν λίγα χρόνια. Το αστείο είναι ότι σχεδόν δεν έπινα καφέ όλη μου τη ζωή – και στη συνέχεια, με τον καιρό, άρχισα να τον εκτιμώ. Και ξέρεις, ο καφές έχει τη δική του διασκέδαση. Είναι μια παράξενη ιδέα: μια μπάντα black 'n' roll να δημιουργεί καφέ. Είναι σαν μια παρωδία του ίδιου μου του εαυτού. Και ακριβώς αυτό μου αρέσει – είναι γελοίο, αστείο, περίεργο. Και ταυτόχρονα… νόστιμο! Έτσι, γιατί όχι;»

Άλεξ: «Η σκηνική σου ενδυμασία είναι μια ξεχωριστή ιστορία. Αλυσίδες, χειροπέδες, καπάκια… Σου έχουν δημιουργήσει ποτέ προβλήματα στα τελωνεία όταν ταξιδεύεις με τέτοια ενδυμασία;»

Ather: «Ναι, έχει συμβεί! Μερικές φορές ήταν πραγματικά σοβαρά ζητήματα. Δεν είναι εύκολο να εξηγήσεις πως αποτελεί μέρος της παράστασης. Συχνά βγάζουν τις αλυσίδες, τις χειροπέδες και λένε: "Τι είναι όλα αυτά;!" Από την άλλη, ίσως τους κάνω τη μέρα λίγο πιο διασκεδαστική, σαν να λέω: "Επιτέλους, να και κάτι ενδιαφέρον!"»

Άλεξ: «Και μία τελευταία ερώτηση. Τι μπορούμε να περιμένουμε από τη συναυλία στην Κύπρο; Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο που έχετε ετοιμάσει για το τοπικό κοινό;»

Ather: «Στην πραγματικότητα, κάθε μία από τις συναυλίες μας είναι μοναδική. Δεν εργαζόμαστε με αυστηρά σενάρια. Απλώς φωνάζω ποιο τραγούδι να παίξουμε στη συνέχεια – και το παίζουμε. Όλα εξαρτώνται από τη διάθεση, την ατμόσφαιρα, το πώς νιώθει η βραδιά. Είναι πάντα αυθόρμητα, αληθινά. Δεν έχουμε προκαθορισμένο setlist. Και, για να είμαι ειλικρινής, τόση αυθορμησία λείπει από πολλές σύγχρονες μπάντες. Θέλουμε κάθε show να είναι μια πραγματική, συναισθηματική εμπειρία.»

Alex: «Σε ευχαριστώ πολύ για τη συζήτηση. Καλώς ήρθες στην Κύπρο! Θα τα πούμε στη συναυλία!»

Ather: «Ευχαριστώ. Τα λέμε!»

Όλα τα στοιχεία για το live της μπάντας:

English

Cyprus Butterfly is the largest Russian-language information page in Cyprus for Russian residents on our island. On the occasion of MIDNIGHT's upcoming live show on Wednesday, May 28, 2025, Alex Larin conducted an exclusive interview with Athenar, the creator of the band himself. Read the original-written interview in Russian:

Read below the translated version in English:



Midnight is an American metal band from Cleveland, founded by the multi-instrumentalist Ather (Athenar). Their style is an explosive cocktail of black metal, speed metal, punk, and raw rock 'n' roll. Minimal pomp, maximum energy and rebellion. The band is known for its aggressive sound, provocative lyrics, and signature image — the members perform wearing black masks, creating an atmosphere of mystery and anarchy. Every concert is a spontaneous show where the moment, not a prearranged set list, determines the course of the performance.

Midnight's music is for those who long for the times when metal was daring, dangerous, and fun.

Alex: "Hello! I’m glad we finally connected. First question: why is Midnight a solo project? These days it’s pretty unusual. Typically, when it’s a one-man band, we talk about depressive black metal. Why did you decide to do everything on your own?"

Ather (Athenar): "From the very beginning, I had a clear idea of what I wanted to achieve with my music. I knew I wouldn’t be able to realize it while playing with others. When you’re on your own, everything depends solely on you. You are completely free. I liked that. I didn’t want to be part of a band — not that I'm against collectives, but I felt more comfortable being the sole participant. This brings a certain honesty to the sound — even if it isn’t perfect, it feels genuine."

Alex: "And how are your live performances? Do session musicians add something of their own?"

Ather: "Of course, live shows feature musicians — some of whom are far more technically adept than I am. But the key is that they must convey the authentic sound. This isn’t improvisation or jazz. The songs have a structure, there are riffs that are essential. Yes, they can contribute their own flair, but only within the framework of what’s on the record. It’s a kind of pop music wrapped in a metal shell—simple, catchy pieces that must be reproduced exactly."

Alex: "At the start of your career, you released numerous EPs — there were really a lot. Why did you choose that format? And then, suddenly, you switched to full-length albums."

Ather: "I’ve always been an old-school fan — back when metal bands released 7-inch records with two tracks. And those two tracks were simply explosive. There was something special about it, you concentrated all your attention on just two songs. I adhered to that philosophy for a long time. But at some point, I realized I could try an LP, I simply wanted to create something bigger, something more complex. It was a challenge to myself."

Alex: "Tell us a bit about the metal scene in Cleveland. You even have a song about it 'Cleveland Metal' on your new album Steel, Rust and Disgust (2025). Everyone speaks about the New York or, say, the Los Angeles scenes or your neighbors from Ohio, like Chimera and Necrofagia, but almost nothing is known about Cleveland."



Ather: "Cleveland is a working, industrial city. Much like Detroit, Buffalo, or Pittsburgh. Everything here is steeped in the smell of factories, steel, and fatigue. It influences the music. Growing up in such a place shapes you. There’s always been its own scene, its own atmosphere—especially in the ’80s. We weren’t part of the glossy show business. The music here was raw, angry, and real. It isn’t always pretty, but that’s the very essence of Cleveland."

Alex: "Your lyrics are rebellious and raw. To some, they sound like a manifesto, but I think they also contain a hint of irony. What do you think?"

Ather: "I can’t write about what I don’t know. I’ve always been drawn not so much by what you say, but by how you say it. I’m fascinated by the sound of words, their rhythm, the way they come out of your mouth. Sure, someone might interpret it as a manifesto, while others might see sarcasm. I simply strive to be honest. Sometimes it’s harsh, sometimes funny, sometimes strange, just like life. It’s a reflection of reality without any embellishments."

Alex: "The video for 'Szex Witchery' is incredibly powerful, full of wild energy. I heard there’s even a witch museum in Cleveland. Have you been there?"

Ather: "Yes, I have. It’s a very interesting place. The person working there really knows what he’s talking about. It’s hard to park sometimes, but the museum itself is pretty cool. It’s refreshing to see unconventional spots like that in Cleveland."

Alex: "Your mask has become your signature image. But what does it mean to you? Is it about anonymity, mystery, or simply style?"

Ather: "Metal always involves a visual element. Even if you claim you don’t care about an image, that act itself creates one. I simply wanted to add something that draws attention without distracting from the music. The mask is part of the stage, part of the energy, yet it also allows me to detach from my personal identity. I don’t want the focus to be on my face. Let it be on the sound, the action, the insanity of what’s happening."

Alex: "When I listen to Midnight, I get associations with the ‘90s, not in the sound but in the mood; something raw, aggressive, and daring. Nowadays, it seems the metal scene has become too serious and even boring. Do you agree?"

Ather: "Absolutely. The modern metal scene is insanely boring! In the beginning, everything was wild and fresh. Musicians were just starting out, there were no rules, everyone was experimenting. Now, everything is confined to strict boundaries. Too many clichés have emerged. Many young bands just copy what’s already been done. Metal used to be an explosion, it was freedom. Now it often resembles a mathematical exercise. Where’s the drive? Where’s the grit? Where’s the excitement? I want to bring that feeling back into music."



Alex: "Returning to your lyrics: to me, they are very chaotic and full of immense energy. It almost seems like Satan himself tossed a couple of words into ChatGPT and said, 'Generate the text for the most hellish song ever!' Where do you draw the inspiration for all this madness?"

Ather: "It all evolved naturally. In truth, it’s just my brain at work. It functions like that of a 12-year-old boy. I don’t know whether that’s good or bad, but that’s just how it is. I grew up in a rather gloomy place. The weather was almost always dreary and depressive whether it was summer or winter. Everything was gray and rainy. That atmosphere was fitting, and it stayed with me. It’s a part of who I am."

Alex: "I heard you launched coffee under the Midnight brand - 'Complete and Total Darkness Rose Coffee'. Why coffee?"

Ather: "Yeah, that was a couple of years ago. The funny thing is, I hardly ever drank coffee throughout my life and then somehow I got into it. And you know, coffee is fun. It’s an absurd idea: a black ‘n’ roll band making coffee. It’s like a parody of myself. And that’s exactly what I like about it, it's silly, funny, and strange. And, at the same time… delicious! So, why not?"

Alex: "Your stage attire tells a story on its own. Chains, handcuffs, cartridges... Have you ever had any trouble at customs when flying with such a wardrobe?"

Ather: "Oh, yes, it’s happened. Sometimes the issues were quite serious. It’s not always easy to explain that it’s part of the show. They pull out your chains, handcuffs and say, 'What is this all about?!' But on the other hand, maybe I brighten up their day just a bit. Like, 'Hey, finally something interesting!'"

Alex: "And one last question: what can we expect from the show in Cyprus? Is there something special you have prepared for the local audience?"

Ather: "In reality, every one of our shows is unique. We don’t follow a strict script. I just shout out which song to play next — and we play. Everything depends on the mood, the atmosphere, how the evening feels. It’s always spontaneous and real. No pre-written set lists. Honestly, many modern bands lack that spontaneity. We want every show to be a genuine, immersive experience."

Alex: "Thank you so much for the conversation. Welcome to Cyprus! See you at the concert!"

Ather: "Thank you. See you!"

All info for the live show: